اصحاب حدیث

اصحاب حدیث.
(اِخ)
اصحاب حدیث مالک و شافعی و سفیان ثوری و احمد بن حنبل و اصحاب ایشان و غیرهم.(نفایس الفنون).
یکی از دو مذهب سنّت و جماعت و آنان پنج فرقه اند:
داودیه.
شافعیه.
مالکیه.
حنبلیه.
عشریه. (بیان الادیان).
و شهرستانی آرد:
از مردم حجاز بودند و در زمرۀ اصحاب مالک بن انس و اصحاب محمد بن ادریس شافعی و اصحاب سفیان ثوری و اصحاب احمد بن حنبل و اصحاب داود بن علی بن محمد اصفهانی بشمار میرفتند و آنان را از اینرو اصحاب حدیث میخواندند که عنایت آنان به تحصیل احادیث و نقل اخبار بود و بنای احکام را بر نصوص مینهادند و به قیاس جلی و خفی هنگام یافتن خبر یا اثری رجوع نمیکردند.
شافعی (رض) گفت:
هرگاه برای من مذهبی بیابید و آنگاه خبری بدست آورید که برخلاف آن مذهب من باشد باید بدانید که مذهب من همان خبر است، و این کسان از اصحاب شافعی بودند:
ابو ابراهیم اسماعیل بن یحیی مزنی.
ربیع بن سلیمان جیزی.
حرملة بن یحیی تجیبی.
ربیع مرادی.
ابویعقوب بویطی.
حسن بن محمد بن صباح زعفرانی.
محمدبن عبدالله بن عبدالحکم مصری
و ابوثور ابراهیم بن خالد کلینی.
و این گروه افزون بر اجتهاد شافعی به اجتهادی نمیپرداختند بلکه در آنچه از وی نقل شده بود از لحاظ توجیه و استنباط تصرف میکردند و همۀ توجیهات و استنباطات خود را از منقولات وی صادر میکردند و به هیچ رو با نظر وی بمخالفت برنمیخاستند. (از ملل و نحل شهرستانی).

خواجه بوبکر حصیری سر اصحاب حدیث
حجت شافعی و معجزۀ پیغمبر.
فرخی.
و رجوع به اصحاب رای شود.